Błonnik
Dlaczego jogini są zdrowi? Bo ich dieta obfituje w błonnik, tymczasem w naszych wysoko przetworzonych pokarmach błonnika jest jak na lekarstwo. Nic dziwnego, że mamy problemy z zaparciami i innymi nieprzyjemnymi zachowaniami ze strony przewodu pokarmowego. Błonnik jest w ziarnach, owocach i warzywach. W nadmuchanym pieczywie i w hamburgerach raczej nikt go nie znajdzie.
To włókno pokarmowe składające się z kilku składników. Co ciekawe błonnik jest zaliczany do węglowodanów, tyle że nasz organizm go nie przyswaja i dlatego nie zmienia się w energię, ani w tkankę tłuszczową.
W błonniku znajdują się związki takie jak celuloza, pektyny, lignina, hemicelulozy oraz tzw. gumy roślinne. Część z tych związków rozpuszcza się w wodzie (np. pektyny), część (np. celuloza) jest nierozpuszczalna.
Kiedyś myślano, że to niepotrzebny (balastowy) składnik pokarmowy. Tymczasem okazało się, że błonnik:
- reguluje perystaltykę jelit i zapobiega zaparciom,
- przyczynia się do utrzymania i rozwoju dobroczynnej flory bakteryjnej 'zamieszkującej' nasz przewód pokarmowy,
- blokuje proces wchłaniania cholesterolu i trójglicerydów (i nie tylko), przez co jeden posiłek z błonnikiem zjedzony rano chroni nas przed tymi substancjami, w efekcie nie tyjemy, lub mniej tyjemy, po zjedzeniu tłuszczu,
- hamuje rozkład węglowodanów (sic! - ponownie zapobiega więc tyciu),
- zmniejsza głód, bo wypełnia żołądek i jelita (pęcznieją głównie pektyny i celuloza),
- wraz z błonnikiem z organizmu wydalamy toksyny,
- błonnik wiąże jony sodu.
Minimum 20 - 40 gramów. Takie są zalecenia WHO. Błonnik zjadamy wraz z warzywami i zbożami, jego źródłem są też rośliny strączkowe. Błonnika nie ma w olejach, mięsach (rybach też), nabiale i oczywiście w używkach alkoholowych.
Jeśli w diecie brak błonnika możemy posiłkować się błonnikowymi suplementami.
Pamiętać należy, że nadmiar włókna pokarmowego też szkodzi. Może powodować zaparcia i niedobory pokarmowe, bo błonnik wiąże bardzo wiele substancji.
Czym jest błonnik?
To włókno pokarmowe składające się z kilku składników. Co ciekawe błonnik jest zaliczany do węglowodanów, tyle że nasz organizm go nie przyswaja i dlatego nie zmienia się w energię, ani w tkankę tłuszczową.
W błonniku znajdują się związki takie jak celuloza, pektyny, lignina, hemicelulozy oraz tzw. gumy roślinne. Część z tych związków rozpuszcza się w wodzie (np. pektyny), część (np. celuloza) jest nierozpuszczalna.
Zadania błonnika
Kiedyś myślano, że to niepotrzebny (balastowy) składnik pokarmowy. Tymczasem okazało się, że błonnik:
- reguluje perystaltykę jelit i zapobiega zaparciom,
- przyczynia się do utrzymania i rozwoju dobroczynnej flory bakteryjnej 'zamieszkującej' nasz przewód pokarmowy,
- blokuje proces wchłaniania cholesterolu i trójglicerydów (i nie tylko), przez co jeden posiłek z błonnikiem zjedzony rano chroni nas przed tymi substancjami, w efekcie nie tyjemy, lub mniej tyjemy, po zjedzeniu tłuszczu,
- hamuje rozkład węglowodanów (sic! - ponownie zapobiega więc tyciu),
- zmniejsza głód, bo wypełnia żołądek i jelita (pęcznieją głównie pektyny i celuloza),
- wraz z błonnikiem z organizmu wydalamy toksyny,
- błonnik wiąże jony sodu.
Ile błonnika zjadać na co dzień?
Minimum 20 - 40 gramów. Takie są zalecenia WHO. Błonnik zjadamy wraz z warzywami i zbożami, jego źródłem są też rośliny strączkowe. Błonnika nie ma w olejach, mięsach (rybach też), nabiale i oczywiście w używkach alkoholowych.
Jeśli w diecie brak błonnika możemy posiłkować się błonnikowymi suplementami.
Pamiętać należy, że nadmiar włókna pokarmowego też szkodzi. Może powodować zaparcia i niedobory pokarmowe, bo błonnik wiąże bardzo wiele substancji.
Komentarze
Prześlij komentarz